Hêvi

Hêvi

Hêviyeki mın heye
dı vê tariya şevê da,
dı vê belengazi û şerpezetiyê da,
dı vê jiyana bêbext da,
a ku jı bo me layiq ditıne.

Erê, hêviyeki mın heye,
wek roja geş,
wek gula bı bin.
Ez wê dı dılê xwe da,
jı zıkreşiya dınyayê,
jı çavên bı kin
û jı destên xırab dıparêzım.
Dıparêzım wek ronahiya çavên xwe.

Hêviya xwe mezın û xwırt dıkım,
da ku dı sıberoja welatê mın da,
hêviya mın, jiyana mın,
wek tava bıharê,
xêr û xweşi
Û serbılındiyê bı xwe ra bine,
lı ser axa welatê mın,
dı Kurdıstana sıberojê da.

Da ku êdi em û zorokên me,
rojên bextreş
ên wek rûpelên diroka rûreş,
wek kabûseki mezın
a ku du hezar sali bû,
bı bir binın.

Û em ê êdi
jı bo bıgıhijın 
şahi û serbılındiya
xwe û welatê xwe,
bı hısreta salan bazbıdın,
da ku jı hewa û ava xwe
û jı xwe û axa xwe teamê bıstinın.


Zıvıstana 1996 a.



NEWROZA WE PİROZ BE !

Hêvi, 2005, pênusên rengin, 17,5x25 cm.